‘De BV Hard- en Zachthout Imp Mij aan de Hoofdweg 74 in Loenen bestaat nu exact een eeuw’, zegt Alexander Russenman, de huidige eigenaar, die 53 jaar geleden geboren werd op het landgoed. Kasteel Ter Horst is inmiddels bijna negentig jaar in familiebezit.
‘Toen ik het kocht omvatte het twintig hectare: acht hectare bos, twaalf hectare weiland, water en bebouwing. Ik heb in de loop der jaren geprobeerd zoveel mogelijk bij te kopen. Ongeveer twee-derde is weer bos geworden, ik heb meer dan 20.000 bomen geplant. Daar zie je de natuur weer terugkomen, je ziet de reeën, de dassen, de vossen, het hele spul. De bijbehorende woning en daarnaast nog een woning heb ik verhuurd. De kleinschalige minicamping heb ik ook gekocht als extra inkomstenbron voor het landgoed’.
Er zijn twee pijlers: de houthandel en het landgoed zelf. Vroeger werd het koetshuis verhuurd als woning maar het overgrote deel van de gebouwen stond leeg, stond onrendabel te wezen. Ik heb zelf eigenhandig de ruimtes geschikt gemaakt voor kantoor. In september 1998 had ik het eerste bedrijf erin zitten. In diezelfde maand het eerste huwelijk – ik heb een schitterende trouwlocatie. In die tijd werd er heel veel getrouwd, op een gegeven moment hadden we honderd huwelijken per jaar’.
Authentiek
‘Er was vraag naar ruimte, die kon (en kan) ik bieden, met behoud van en respect voor alle historische elementen. We moesten het met de verbouwing zo authentiek mogelijk houden maar tegelijk zo modern dat er kantoren in gehuisvest konden worden. Het is een Rijksmonument, dan ben je gebonden aan duizend-en-een regeltjes, al heb ik daar nooit last van gehad. Ik ben ambtelijk altijd correct geholpen’.
Mooie opstanden
‘De oppervlakte van het landgoed is nu 35 hectare. Nog geen vijf tot tien procent van het hout voor de houthandel komt van het landgoed zelf. Er staan mooie opstanden hier, die laten we staan, tenzij er echt nood aan de man is. Ik doe de in- en verkoop van het hout en het klantencontact. Ik doe veel van het meetwerk, drogen, eigenlijk alle werkzaamheden wel. Vind ik prachtig, al vind mijn lichaam het wel wat minder. Het zware werk laat ik aan de jeugd over en ik heb iemand in dienst die veel op de vrachtwagen zit voor het halen en brengen’.
‘Dit is mijn leven’
‘Dit is mijn leven, ik moet er heel veel voor laten, maar geniet als dingen lukken. Ik ben ook het liefst hier. We hebben net een enorme dak-restauratie van drie jaar achter de rug. Heeft jaren in de steigers gestaan. Het hele dak is gerenoveerd, op de authentieke manier, met leien, daar is geen schroef aan te pas gekomen.
‘Je moet geen perfectionist zijn om hier te wonen. Er mankeert van alles, aan de tuinen, aan de gebouwen, niks is perfect. Dat moet je accepteren, is ook wel de charme van het hele pand, dat het niet perfect is. Je mag best zien dat het oud is. Het pand in de huidige staat is uit 1792, dus 225 jaar oud, het kasteel zelf is uit 1557 en de kelders zijn waarschijnlijk nog ouder. Het pand heeft heel veel oorlogen en stormen en ander (natuur)geweld meegemaakt. Maar wat er ook gebeurt: mijn doel is het zo oorspronkelijk mogelijk te houden’.
